ویژگی های زیست شناسی موسیر

ویژگی های زیست شناسی موسیر

خانواده آلیاسه یک خانواده بزرگ از گیاهان گل دهنده است که تقریباً شامل 250 جنس و 3500 گونه می باشد. موسیر، سیر، پیاز و تره جزو گیاهان تجاری موجود در این خانواده می باشد.

Allium hirtifolium  معادل Allium stipitatum  با عدد کروموزومی 16 که به عنوان Persian shallot  یا موسیر ایرانی شناخته می شود، بومی ایران است  و در مناطق با ارتفاع بالا و مناطق کوهستانی به عنوان گیاه سبزی، زینتی و دارویی استفاده می شود. موسیر به عنوان یک گیاه وحشی در کوه های زاگرس در قسمتهای غربی، جنوبی و مرکزی ایران رشد می کند.

موسیر یک گیاه وحشی، پیازی، چندساله، علفی و معطر می باشد. این گیاه شامل یک ساقه مستقیم و لخت با ارتفاع 80 تا 120 سانتی متر می باشد. برگهای سبز آن به فرم نیزه ای به طول 20 تا 30 سانتی متر می باشد.

A.hirtifolium دارای برگ های استوانه ای توخالی می باشد که به طول 30 سانتی متر می رسد. گلهای آن نارنجی یا بنفش می باشد و معمولا نابارور می باشند. پیازهای آن سفید تا زرد رنگ به قطر 1 تا 8 سانتی متر با پوسته بیرونی خاکستری رنگ می باشد. پایه گل 3.5 تا 5 سانتی متر بوده و گل ستاره مانند، بنفش رنگ و به ندرت سفید رنگ می باشد. دمای مناسب رشد موسیر 6 تا 27 درجه سانتیگراد می باشد.

پیاز موسیر خواب دارد و بایستی در پاییز کاشته شود تا دوره خواب تحت شرایط نرمال شکسته شود. وقتی هوا سرد می شود، پیازها شروع به رشد می کنند و در پاییز در ابتدا ریشه های اولیه پیازها شروع به رشد می کنند و در اسفندماه سرعت رشد قسمتهای هوایی از جمله برگ ها افزایش می یابد و سپس گلدهی بسته به سن پیاز و بذر اتفاق می افتد. خرداد ماه زمان پایان عمر موسیر است و پیاز به خواب تابستانه می رود.